گذرنامه بیومتریک

گذرنامه بیومتریک

گذرنامه بیومتریک : Biometric Passport

اطلاعات درج شده در گذرنامه های سابق مانند نام و نام خانوادگی و همچنین داده‌ های دیجیتالی یا بیومتریک مانند اثرانگشت، اسکن قرنیه و تصویر صاحب گذرنامه ،بر روی یک ریزتراشه ثبت و حافظه مربوطه درون جلد گذرنامه قرار می گیرد. در این سیستم، به علت وجود این ریزتراشه در داخل آن, از امنیت بسیار بالایی برخوردار است و احتمال جعل و سوء استفاده به شدت کاهش می یابد. اما در مقابل، هزینه اخذ این گذرنامه بسیار بالا می رود.

امنیت تراشه های بیومتریک 

از ترکیب چند روش گوناگون برای بالا بردن امنیت داده‌های درون ریزتراشه در گذرنامه بیومتریک کشور ها استفاده می‌شود:

۱- کد شناسایی تراشه‌ها، به صورت تصادفی یا راندوم انتخاب می‌شوند و برخلاف اسکناس ها دارای شماره سریال نیستند.

بدین‌ترتیب برای آغاز تراکنش نیاز به کلید آغاز و دیگر داده‌های قابل شناسایی سامانه کنترل بوده و ضریب سرقت داده‌ها کمتر می‌شود.

۲- تأیید غیرفعال و استفاده از تابع درهم‌ساز رمزنگارانه و امضای دیجیتال.

۳- تأیید فعال که بر عکس روش بالایی هر تراشه دارای یک شماره شناسایی غیرقابل کپی‌برداری می باشد.

که توسط اسکنر شناسایی می‌شود.

۴- تراشه در بخش درونی جلد گذرنامه بیومتریک یا یک برگه داخلی قرار می گیرد.

جنس و ساختار خود جلد گذرنامه به شکلیست که  باید گذرنامه را باز نمود.

بنابراین در هنگام عدم استفاده از تراشه و داده‌ها، گذرنامه بسته مانده و جلد گذرنامه با ایجاد قفس فارادی از دزدی داده‌های الکترونیکی جلوگیری خواهد کرد.

هرچند امنیت گذرنامه الکترونیک بالا بوده و جعل آن مشکل است

اما از زمان صدور گذرنامه‌های بیومتریک تاکنون چندین حفره و مشکل امنیتی گزارش شده‌است. (منبع: ویکی پدیا)

کشورهای دارای این نوع گذرنامه

تمام کشورهای عضو اتحادیه اروپا و عضو شنگن به این سیستم  مجهز هستند، و برای شهروندان خود که قصد سفربه کشورهای دیگر را دارند، گذرنامه بیومتریک صادر می کنند.

بنابراین اطلاعات شخصی و انگشت نگاری و اسکن قرنیه چشم و… از اشخاص تهیه و برایشان این نوع گذرنامه صادر می گردد.

 برخی از کشورهای پیشرفته آسیایی نیز به این سیستم مجهز هستند .

کشور ایران نیز از سال ۲۰۱۱ به این سیستم مجهز شده و برای شهروندان خود از این سیستم استفاده می کند.

علامت مخصوص سیستم بیومتریک بر روی گذرنامه ها: